شرکت معماری اُرچین

معمار/معماران: Garoa
دسته بندی پروژه: آموزشی
سال ساخت پروژه: 2016
موقعیت بنا: TATUAPÉ/ برزیل

"مدرسه آرزو" با توجه به پروپوزال آموزشی مبنی بر اینکه مدرسه مکانی برای پشتیبانی دانش آموز است و نه فقط به عنوان ظرفی برای نگهداری او، نحوۀ آموزش و پرورش خود را بر مبنای نگاه جامع به تمام ابعاد فردی، فیزیکی، احساسی، اجتماعی، فرهنگی، جسمی، هنری، شهودی، روحی و عقلانیت پایه گذاری کرده است.
گذشته از اهمیت وجود نظم و ترتیب، برای ایجاد تغییر در نحوه آموزش و یادگیری کودک، از خواسته ها و توانایی های کودکان نیز کمک گرفته می شود.
برای آن که ساختمان جدید نشان دهندۀ فلسفه مدرسه باشد، روند انجام پروژه با همراهی کاربران آن که دانش آموزان و معلمان هستند آغاز شد.
به دلیل پیچیدگی تعاملات در این رویکرد آموزشی، فعالیت های این مدرسه توسط Caio Vassão و همکارانش، دانش آموزان و مربیان، تحت بررسی قرار گرفت.
بنابراین، در کنار پاسخ به سوالات علمی و کاربردی ایجاد شده، انتظارات حسی و انتزاعی نیز برای رسیدن به هدف باید تحت بررسی قرار می گرفت. انتظاراتی که گاه غیرقابل تصور و گاه دقیق و عملی به نظر می رسید.
این سایت شامل دو محوطه متصل به هم، در یک زمین با عرض 15 متر و طول 50 متر ساخته شده که قبلاً دستخوش اصلاحات متنوعی بوده و کاربری های دیگری داشته است.
به همین جهت ضروری بود که تغییراتی برای رسیدن به هدف مدرسه که ارائۀ روش نوینی از تدریس بود، صورت بگیرد.
پلان همکف به عنوان قلمرویی متشکل از بخش های مهم طراحی شده است که در آن روش های مرتبط شدن فضاها به یکدیگر نشان داده شده است. این عمل با آنالیز تخیلات کودکان به عنوان عنصر فعال در این مکان ها و درک آنها از فضا و تغییرات فضایی، انجام شده است.
در این ساختمان، راهروها به عنوان فضاهایی که تنها کارکردشان حرکت و رفت و آمد است، وجود ندارد.
همه محیط ها به عنوان کلاسهای رسمی گسترش داده شده و متناسب با هدف ادغام علوم با یکدیگر هستند.
در نتیجه، برای رسیدن از یک نقطه به نقطه دیگر، می توان از بین مسیرهای مختلفی که وجود دارند، انتخاب کرد، که این حرکت به خودی خود سبب کشف مسائل جدید توسط دانش آموزان می شود.
برای انطباق طول ساختمان با طرح مورد نظر و با توجه به همسایگی های موجود و همچنین برای تأمین نور با کیفیت برای طبقه همکف، توجه ویژه به سیرکولاسیون عمودی، گشودگی ها و ایجاد برش در دال ها، نیاز بود.
استفاده از پارتیشن های متحرک، این امکان را فراهم می کند که مقدار نور ورودی به کلاس ها نسبت به برنامه های مختلف تغییر کند. 
قفسه ها و پارتیشن ها، بسته به موقعیت قرارگیری شان، فضای کمتر یا بیشتری برای اتاق ها ایجاد می کنند.
در گوشه های طرح دو نوع اتاق ایجاد شده است: آنهایی که فضای ثابتی دارند، و اتاق های دارای پانل های متحرک.
پانل ها به عنوان ابزاری برای فعالیت هایی که در اطراف آنها انجام می شود، استفاده می شوند. به طور مثال به عنوان کمد، قفسه کتاب، محل قرارگیری کوله پشتی، سازها و موارد دیگر کاربرد دارند.
با جابجایی پانل ها، پیکربندی فضای اطراف آنها تغییر می کند، به طور مثال فضای کلاس را بدین طریق می توان گسترش داد.
پانل ها فضا را برای فعالیت هایی با تعامل بیشتر گسترش می دهند.
کلاس های درس به عنوان فضاهای مهمی در مدرسه تلقی می شوند، چیزی مانند یک پناهگاه امن برای دانش آموزان.
آنها یک طراحی غیر متعامد دارند، به گونه ای که بدون ایجاد محدودیت برای کاربردهای آنها، در عین دارا بودن فضاهای معمول میبایست طراحی متمایز با سایر قسمت ها داشته باشند. 
به طور خلاصه، در این مدرسه، فضاهای یادگیری رسمی و غیررسمی، اتاق ها و فضای پیوسته به آنها، هرکدام با ویژگی های خاص خود، در صدد برآورده شدن خواسته های این محیط آموزشی باز، طراحی شده اند.
بررسی انجام شده توسط طراحان از طریق فیلمبرداری برای تجزیه و تحلیل طرح پس از اتمام آن، نشان می دهد تا چه حد اختصاص فضاهای در نظر گرفته شده برای فعالیت های مختلف مناسب بوده است. به گونه ای که سخنرانی ها در خارج از اتاق ها انجام می شود، گروه هایی از کودکان تحقیقات خود را در اتاق ها انجام می دهند، روی نیمکت ها شطرنج بازی می کنند، برخی در زیر پله ها کتاب می خوانند، و جلسه معلمان در کافه تریا انجام می شود.
آنها این پروژه را به عنوان ابزاری كه دانش آموزان را برای زندگی جمعی در آینده آماده می کند، در نظر گرفته اند.

https://www.oorchin.com/p/5z9gqo